Lubelskie. Różne rodzaje samotności. Nie wszyscy seniorzy radzą sobie z izolacją wywołaną pandemią

- U osób starszych coraz częściej obserwuje się stany depresyjne i depresję, a także spadek chęci do życia. Oczywiście wpływa to także na zwiększoną liczbę prób samobójczych i samobójstw – twierdzi psycholożka Barbara Brus-Piasecka z lubelskiej Poradni Pro Familia.

Przyczyn samotności wśród osób po 65. roku życia jest przynajmniej kilka. Często nie mają rodziny, natomiast dalsi krewni często są zajęci swoimi sprawami.

– Podczas pracy z osobami starszymi poznałam panią Stasię. W maju skończyła 100 lat. Została sama jak palec, bo przeżyła rodzinę i znajomych. Często nie zdajemy sobie sprawy, że samotność seniorów to nie był ich wybór – tłumaczy Joanna Kukier, wolontariuszka zaangażowana w działania na rzecz osób starszych.

Jak wynika z raportu Szlachetnej Paczki za 2020 r., co trzeci Polak powyżej 75. roku życia mieszka samotnie. Na poczucie osamotnienia wpływa też izolacja wywołana pandemią koronawirusa i obawa o własne zdrowie. – Trzeba pamiętać, na jakim etapie życia są seniorzy. Zmagają się z chorobami przewlekłymi, mają dużo mniejszą sprawność fizyczną, często dochodzą do tego problemy finansowe i trudności z zagospodarowaniem czasu wolnego – wylicza psycholożka Barbara Brus-Piasecka z lubelskiej Poradni Pro Familia. Podkreśla, że problem samotności wśród seniorów był powszechny od dawna, a pandemia go jedynie spotęgowała.

– Teraz seniorzy zmagają się dodatkowo z poczuciem zagrożenia. Rząd przestrzegał, żeby spotkania ograniczyć do kontaktów z osobami bliskimi, ale co mają zrobić ci, którzy nie mają bliskich? – pyta Brus-Piasecka.

Do obaw tej grupy wiekowej doszedł lęk przed zachorowaniem wywołany trudniejszym dostępem do pomocy lekarskiej. W seniorach silniej zarysował się także strach przed śmiercią, która pozostanie przez nikogo niezauważona.

O poprawę jakości życia lubelskich seniorów dba stowarzyszenie mali bracia Ubogich. Organizacja pod swoimi skrzydłami ma 84 podopiecznych na terenie Lublina i 17 w Świdniku. Na wolontariusza czekają kolejne 24 osoby. – Wśród naszych podopiecznych jest pani zainteresowana malarstwem. Powiedziała, że owszem, może pójść sama na wystawę, ale po co? Z kim będzie rozmawiać o sztuce? – pyta koordynatorka lubelskiego oddziału stowarzyszenia, Agnieszka Kozak.

Mali bracia Ubogich poszukują osób chętnych do zapewnienia towarzystwa seniorom. Wbrew pozorom nie jest to potrzeba błaha.

– Wolontariat, do którego zapraszamy, jest najtrudniejszym z możliwych. Zrobić zakupy, posprzątać, nawet umyć – to jest łatwe. Zbudować relację z drugą osobą już tak łatwo nie jest – tłumaczy Agnieszka Kozak ze stowarzyszenia.

Choć ten rodzaj wolontariatu dużo wymaga od osoby zaangażowanej, równie dużo daje. – W moim domu zawsze szanowało się osoby starsze. Jeszcze jako dziewczynka byłam pewna, że można się od nich dowiedzieć mnóstwa mądrych rzeczy. W 2014 r. poznałam panią Stasię. Dziś ma 100 lat, a jej urodziny świętowałyśmy razem, z balonami z helem, obiadem w restauracji i prosecco – wspomina Joanna Kukier. – Znajomi żartują, że to moja adoptowana babcia, ale to nieprawda. Pani Stasia jest dziś moją starszą przyjaciółką.